آب به عنوان “مایه حیات” شناخته می‌شود زیرا نقش بسیار حیاتی و ضروری در تمامی فرآیندهای زیستی دارد. دلایل مختلفی وجود دارد که آب را به چنین جایگاهی می‌رساند:

مهم‌ترین ترکیب در بدن موجودات زنده:

بدن انسان و بسیاری از جانداران از آب تشکیل شده است. حدود 60-70 درصد بدن انسان از آب است و این ترکیب برای انجام وظایف حیاتی ضروری است.

محیط واکنش‌های شیمیایی بدن:

بسیاری از واکنش‌های شیمیایی که برای بقا و عملکرد بدن ضروری هستند، تنها در حضور آب انجام می‌شوند. آب به عنوان یک حلال عالی، محیطی را برای حل شدن مواد مغذی، انتقال و جذب آنها فراهم می‌کند.

تنظیم دمای بدن:

آب با تبخیر از سطح پوست (مانند تعریق)، به تنظیم دمای بدن کمک می‌کند. این فرآیند خنک‌کننده، بدن را از گرمای زیاد محافظت می‌کند.

نقش در انتقال مواد مغذی و اکسیژن:

آب به عنوان بخش اصلی خون و مایعات بدن، مواد مغذی و اکسیژن را به سلول‌ها منتقل می‌کند و محصولات زائد را از سلول‌ها دفع می‌کند.

حفظ ساختار و عملکرد سلول‌ها:

آب به سلول‌ها کمک می‌کند تا شکل و ساختار خود را حفظ کنند و همچنین از طریق فشار اسمزی، تعادل مواد داخلی و خارجی سلول را حفظ می‌کند.

نقش در فرآیندهای متابولیک:

بسیاری از واکنش‌های متابولیک، مانند هضم و جذب غذا، نیازمند آب هستند. بدون آب، فرآیندهای متابولیک نمی‌توانند به درستی انجام شوند.

مهم در رشد گیاهان:

آب برای رشد گیاهان ضروری است و آنها از طریق فتوسنتز که نیازمند آب است، غذای خود را تولید می‌کنند. به همین دلیل، آب به طور غیرمستقیم برای تولید غذاهای گیاهی و همچنین حیوانی ضروری است.

به طور کلی، بدون آب، حیات در شکل کنونی خود امکان‌پذیر نخواهد بود. تمامی جانداران به نوعی به آب وابسته هستند و نبود آن منجر به از بین رفتن زندگی خواهد شد. به همین دلیل است که آب را مایه حیات می‌دانند.

بنابراین آبی مایه حیات است که از نظر فیزیکی و شیمیایی سالم باشد و مواد معدنی مورد نیاز بدن را تامین کند.

اهمیت آب سالم: